Raymond is 12,5 jaar in dienst bij Platform P, Wouter en Jelle werken er alweer 10 jaar. Als je bedenkt dat dit bureau voor printmanagement zelf pas 15 jaar bestaat, mag je concluderen dat het daar leuk werken is. Maar laten we het toch even checken.
Heren, even terug in de tijd. Wat bezielde jullie om ooit bij Platform P te gaan werken?
Raymond: ‘Ik was werkzaam bij een drukker en kreeg regelmatig opdrachten van Platform P. Een vriendin van mij was klant bij Platform P en vroeg ook een keer een offerte aan bij mij. Toen ik voordeliger bleek dan Platform P, belde Richard mij waarna Platform P een goede klant werd. Na een tijdje kreeg ik de vraag of ik een goede accountmanager wist. “Bedoel je mij misschien?”, vroeg ik. Dat bedoelden ze.’
Jelle: ‘Grappig, ik werd ook gevraagd of ik iemand kende, alleen was het bij mij wel een algemene vraag. Maar het leek me een leuke baan, dus ik verzamelde wat moed en stelde mezelf voor als kandidaat. Na een fijn gesprek in een kroeg werd ik aangenomen.’
Wouter: ‘Ik werd ook gevraagd. Twee maanden voordat Jelle in dienst kwam. Het was bekend dat de drukkerij waar ik werkte failliet ging. Ik hoefde niet lang te denken. Jelle en ik waren net in dienst of we vertrokken al op een personeelsuitje voor een lang weekend. Dan leer je elkaar wel kennen.’
En wat bezielt jullie om hier nog steeds te zijn?
Raymond: ‘Bij een drukker maak je wat je eigen machines kunnen. Nu maak je alles wat denkbaar is.’
Wouter: ‘Ja, dat vind ik ook het bijzondere van wat wij doen. We hebben alle mogelijkheden van de wereldmarkt tot onze beschikking, dus we vinden wat nodig is. We zitten aan niets of niemand vast en er is altijd een betere partij.’
Jelle: ‘Precies, je gaat ook heel anders denken, veel meer vanuit de klant. Maar dat vraagt wel veel marktkennis. Het voordeel is dat we over een goede technische achtergrond beschikken en daardoor niet alleen met de klant, maar ook met de productiebedrijven kunnen meedenken.’
Noem eens iets waar je trots op bent?
Raymond: ‘Een van mijn eerste opdrachten was om wat werk te krijgen van een bepaalde vormgever. Met een opdracht voor hem was Richard voor een paar honderd euro het schip ingegaan. Iets met een foutje in het bestand en Platform P had de herdrukkosten op zich genomen. Al gauw had ik zo’n superrelatie met die vormgever dat we daar een ton per jaar voor deden.’
Wouter: ‘Voor de Nierstichting maakten we een boek dat aangaf hoeveel zout er in bepaalde voedingsmiddelen zit. Dat werd met een buisje zout aangegeven. De hoeveelheid zout per voedingsmiddel – en dus per in het boek aanwezig buisje – moest perfect afgewogen zijn.’
Jelle: ‘Ik ben trots op wat wij allemaal aan POS-materiaal maken. Dan zijn we van de allerprilste klantwens tot aan de aflevering in de winkel betrokken bij wat we maken.’
Wat is er in 10 tot 12,5 jaar veranderd?
Raymond: ‘Toen ik begon, drukten we vooral op papier, nu zelfs op een fietspad voor de wielerroute langs de Rotte.’
Wouter: ‘Het standaard werk verdween naar de internetdrukkers, de bijzondere vragen komen naar ons. Dat is wel zo leuk. De sfeer is nog net zo goed als toen ik hier begon. Daarom is er ook vrijwel geen verloop. Onze Vera ging vrijwillig weg en kwam vrijwillig terug. Dat zegt veel.’
Jelle: ‘Intussen zijn we allemaal doorgegroeid. Raymond werd directeur Rotterdam, Wouter schoof van projectmanagement naar accountmanagement en ik volgde een NIMA-opleiding en houd me nu bezig met onze eigen marketing.’
Raymond: ‘Maar we zijn nog steeds jonge honden. Alleen de spiegel spreekt me hierin tegen.’
